جدیدترین عکس و خبر ها از رونالدو و رئال

طرفداری- نیمار می گه:" او بهترین بازیکنی است که پای به زمین گذاشته است." مارادونا می گه:" اون فرازمینی." بله لیونل مسی با آن داستان باورنکردنی پایش را به زمین فوتبال گذاشت. کدام داستان؟ همان دستمال کاغذی رکساچ. آمد و شروع کرد به بازی کردن با ذهن طرفداران فوتبال. انسان ها فراموش می کنند. حالا برای لیونل مسی برای ما، یک مرد جاافتاده با ریش است که گاهی هوس می کند در مدل مو هایش تغییری ایجاد کند. کسی که برای دیدن بازی اش تلویزیون را روشن می کنیم. کسی که گاه آرام است و گاه وقتی عصبانی می شود گردن بازیکن حریف را می گیرد و به او جایگاهش را یادآوری می کند. اما غافل نشویم مسی تک ستاره دنیا نیست. فوتبال با همه ستاره هایش خوش است. با اینکه بازیکنی که سال ها روی نیمکت نشسته است، می آید و مردم جهان را انگشت به دهان می کند. با رونالدو اش، با گریزمانش و با ستاره های دیگرش. ذهن نقص دار انسان به دنبال طبقه بندی است. به دنبال رتبه بندی. هر چیزی را رتبه بندی می کند. می خواهد بهترین ها را طبقه بندی کند. باشد. بذارید با این نقص وارد شویم.

کریستیانو رونالدو امسال برای بار چهارم توپ طلا را برد. مسی رتبه دوم را به دست آورد. حالا می گویند دوران بردن جوایز سریالی توسط مسی به پایان رسیده است. مسی فصل پیش دبل کرد. با تیم ملی آرژانتین به فینال کوپا آمریکا رسید. 41 گل زد و 26 گل ساخت. از سال 2014 تا سال 2016 او سه فینال معتبر ملی را تجربه کرد. رونالدو هم از طرف دیگر هم لیگ قهرمانان را برد و هم یورو 2016 برد. یادمان نرود رونالدو در فینال یورو مصدوم شد با آن حشره خاطره انگیز روی اشک هایش زمین بازی را ترک کرد. هم تیمی های رونالدو کاری که با او شروع کردند، بدون او تمام کردند. کاری که دقیقا گنزالو هیگواین برای مسی نکرد. فینال جام جهانی و کوپا را به یاد بیاورید. هیگواین موقعیت های ایده آلی را از دست داد تا سهم مسی از این سه فینال اشک هایی پس از خراب کردن پنالتی در فینال کوپای سال 2016 باشد.

مسی 29 سال دارد. این فصل عالی بوده است. در لیگ قهرمانان 10 گل زده است. حالا دیگر از آن پسرک مو بلند ساکت خبری نیست. حالا مسی، مسی است. رونالدو گفته است بازیکنان بزرگ باید در کنار هم بازی کنند. او گفته است شاید اگر در کنار مسی بازی می کرده است توپ طلا های بیشتری می برده است. رونالدو حالا 31 سال دارد.

بیایید به آینده سر بزنیم. جام جهانی 2018 در راه است. مسی می تواند شاید برای آخرین بار برای رسیدن به بام جهان تلاش کند. یادمان نرود آن زمان او 32 سال دارد. بازیکنان جوان دیگری هم حالا ستاره شده اند. گریزمان، پوگبا و ادن هازارد. توپ طلا تا ابد به مسی و رونالدو نمی رسد. از یک روز این تابو شکسته می شود. تابوی مسی و رونالدو.

رونالدو گفته است دیگر مثل جوانی هایش نیست. کمی سنش بالا رفته است. حالا این سوال مطرح می شود. آیا سال 2016 آخرین سالی بود که رونالدو و مسی برای توپ طلا جنگیدند. آیا آخرین سالی بود که فوتبال شاهد نبرد ابر ستاره هایش بود. بی شک نه. برای کسی که بعد از هر گلش در هر ورزشگاهی همگان را دعوت به سکوت و تماشای هنرنمایی اش می کند نه. برای بازیکنی که پس از هر گلش دستش را روبه آسمان می برد و مادربزرگی که در دوران کودکی اش پا به پایایش در زمین فوتبال ایستاده دوید را یاد می کند، نه. هر دوی این ها روز کفش هایشان را دستمال می کشند و زمین را برای همیشه ترک می کنند اما سال ها از این رقابت جنون آمیز، از این دیوانگی یاد می کنیم. حتی روزی که در این جهان نباشند. برای جوانان این زمان تصور فوتبال بدون مسی و رونالد سخت است. تصور فوتبال برای جوانان ایرانی که آن ها به شب زنده داریشان رنگ بخشیدند، سخت است.

آیا دوران بردن توپ طلای مسی به سر آمده است. آیا رونالدو دیگر توپ طلا را نمی برد. نمی دانم این پرسش مهم است یا نه. اما می دانم فوتبال بعد از رفتن این دو آن ها را تا ابد صدا خواهد زد.